Being drunk on their plan, they lifted up the sun......

Βγάλατε άκρη με το νόημα του τίτλου; Αν όχι join the brotherhood (είδα το X-men III χθές) κι ελάτε να προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τι έγινε τη χρονιά που πέρασε.
ΕΜΕΙΣ......
Έχει πόσες μέρες τώρα που προσπαθώ να κάνω μια λίστα με τα καλύτερα άλμπουμς που άκουσα μέσα στο 2006. Τα μόνο που θυμάμαι με βεβαιότητα ότι πήρα μέσα στη χρονιά είναι οι Placebo (για προσωπικούς λόγους) και οι Dears (γιατί το αγόρασα προχθές-νομίζω). Επειδή λοιπόν αντιμετωπίζω προβλήματα με το χρόνο και το χώρο και μπερδεύω συχνά το δεξί με το αριστερό, ανακηρύσσω album της χρονιάς το "SOFT BULLETIN" των FLAMING LIPS (που πρέπει να κυκλοφόρησε σχεδόν μια δεκαετία πριν-ψέματα, το 1999) γιατί έτσι μου'ρθε και το ξανακούω συνέχεια τις τελευταίες μέρες της χρονιάς, γιατί είναι ένα από τα πιο βλαμμένα (με την καλή έννοια) συγκροτήματα που έχουν βγεί ποτέ, ικανά να εκμηδενίσουν την απόσταση ανάμεσα στους Bee Gees και τους Black Flag σε δευτερόλεπτα, γιατί έχουν το πιο ροζ site, γιατί παίζουν ψυχεδέλεια ( ή τελοσπάντων μια δική τους ψυχεδέλεια) κι εγώ που σιχαίνομαι την ψυχεδέλεια κάθομαι και τους ακούω σαν χαζό, γιατί αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω την μουσική τους θα έλεγα ότι είναι σαν " Το πλοίο της αγάπης" στο εξώτερο διάστημα ή η αισοδοξία σαν όπλο σε κάθε τι κακό και γιατί αν είμαστε ποτέ τυχεροί και τους δούμε εδώ, μπορεί να καταλήξουμε σε κανένα πάρκινγκ να παίζουμε όλοι μουσική από τα κασσετόφωνα των αυτοκινήτων μας (να θυμηθώ να πάρω ένα) υπό την διέυθυνσή τους.
ΚΑΙ Ο (ΑΛΛΟΣ;) ΚΟΣΜΟΣ
Τι είπαμε ότι βγήκαμε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ; Ο Αργύρης Καμπούρης καθάρισε πάλι; Η Βόρεια ή η Νότια Κορέα έκανε πυρηνική δοκιμή; Ο Μιλόσεβιτς πέθανε φυσιολογικά ή κάποιος έβαλε το χέρι του; Θα εκτελέσουν τον Σαντάμ; Εκείνες τις υποκλοπές τις ξεχάσαμε όπως και την γρίπη των πτηνών; Γιατί σταμάτησε ο Χαρδαβέλλας να πηγαίνει στο "χωριό του θανάτου" προσφέροντας τόσο ωραία ψυχαγωγία στον τηλεθεατή και τόση ξεφτίλα στις οικογένειες των πέντε κυνηγών; Λες να απαγορευτεί το κυνήγι μετά απ' αυτό;(ναι καλά! άκου εσύ τους Smiths σου και σκάσε) Θα μπορέσει ποτέ το Ιράκ να ζήσει ειρηνικά ή θα έχουμε εγκαταλείψει τον μάταιο αυτό κόσμο; Η ήπειρος πάντως που δεν θα μπορέσει ποτέ να ζήσει ειρηνικά με μας πάνω απ' το κεφάλι της είναι η Αφρική. Στιγμες ενος κόσμου στα όριά του, θέματα συζήτησης γύρω από το δύστυχο πτηνό (ή θηλαστικό) στο τραπέζι ή από τα γεμάτα ποτήρια των μπαρ. Αν ξανακούσω για άλλη μια κοινωνική επανάσταση και περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαίς (και να κλαίς πολύ) θα ξεράσω. 'Οπως είπε και ο/η emptyscreen κάποια στιγμή το καλοκαίρι οι πραγματικοί επαναστάτες αυτού του κόσμου είναι οι άνθρωποι που γαμιούνται κάθε μέρα στη δουλειά και μετά κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν να φάνε.
Έτσι λοιπόν ως προνομιούχος φλώρος, το μόνο που σκέφτομαι ότι μπορεί να κάνει ο καθένας μας, είναι να πάρει μια θέση σ' αυτή τη ζωή κι αν η θέση των διπλανών μας φαίνεται περίεργη, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους φάμε. Αν δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε με τους κοντινούς μας ανθρώπους, πόσο ψώνια μπορεί να είμαστε και να νομίζουμε ότι θα σώσουμε τον κόσμο με τις αμπελοφιλοσοφίες μας;΄
ΑΙ ΕΥΧΑΙ
Αυτά! Με τις λίστες ξεμπέρδεψα σχετικά εύκολα, με την ανασκόπηση ακόμα πιο εύκολα. Αγαπητά διαδικτυακά (και μη) όντα, αν δεν τα ξαναπούμε, σας εύχομαι καλή χρονιά, ειρήνη υμίν και ημίν και μια υπέροχη ζωή!



A Spoonful Weighs A Ton - The Flaming Lips

I want a little bit, I want a piece of it...........

Μπαίνουμε βράδυ μ' ένα φίλο σ' ένα μέρος στην πόλη που υποτίθεται ότι έχουν ωραίο ιταλικό φαγητό για να φάμε μια μακαρονάδα. Μπαίνουμε (και μένουμε άναυδοι) στην αίθουσα δείπνου του Τιτανικού πριν το ναυάγιο με όλους τους πολυελαίους και τα πιατικά.
Καθόμαστε σ' ένα στενό μικρό τραπεζάκι δίπλα σε άλλους ναυαγούς και παραγγέλνουμε μια σαλάτα, μια ποικιλία άγριων μανιταριών, κάτι κανελόνια γεμιστά με πράσο εκείνος και κάτι νιόκι εγώ - και καλά φρέσκα.
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ
1. Εγώ το πόδι μου στην Ιταλία δεν το έχω πατήσει, αλλά αν τα ζυμαρικά ήταν φρέσκα, τότε ο Παζολίνι καταγόταν από το Cleveland και ήταν γείτονας των ( γονιών των ) Nine Inch Nails. Επίσης θαύμαζε πολύ την μουσική τους.
2. Η ποικιλία άγριων μανιταριών μάλλον είχε εξαγριωθεί από την μεταχείρισή της στα χέρια του σεφ και αποτελούνταν από τα εξής δύο είδη: πλευρότους (μη μας πούνε και γύφτους) και τα άλλα τα στρογγυλά μικρά που βρίσκεις σε κάθε μανάβικο.
3. Η σαλάτα μάλλον προαισθάνονταν το επερχόμενο ναυάγιο και είχε βουλιάξει και μαραζώσει σε βαθμό μη αναστρέψιμο (καθόλου δεν μου είχε αρέσει αυτή η ταινία).
4. Με λίγα λόγια το μόνο που άξιζε ήταν το κρασί γιατί δεν ήταν δικό τους και γι' αυτό ήπιαμε ένα μπουκάλι να συνέλθουμε.
5. Για όλο αυτό το δυσπερίγραπτο πράγμα πληρώσαμε 78 €.
Νομίζω όμως ότι αυτό που με ενόχλησε περισσότερο απ' όλα ήταν ότι η πλειοψηφία των θαμώνων ήταν λες και είχε έρθει να τσιμπήσει κάτι στα γρήγορα, να φανεί και να δώσει ένα σκασμό λεφτά γι αυτό και μετά να φύγει τρέχοντας για να προλάβει τον Ρέμο που βγαίνει.
Δεν έχω τίποτα με τον Ρέμο απλώς μάλλον δεν τρώμε τα ίδια πράγματα(αυτός αν θυμάμαι καλά έχει ξεσκιστεί στα πατατάκια), επίσης σιχαίνομαι όλο αυτό το hype με το φαγητό, όταν στο μυαλό μου εμένα το καλό ιταλικό σημαίνει γαβάθες με μακαρόνια, που ο σερβιτόρος ρίχνει την παρμεζάνα άπό πάνω με το χέρι κι η Sofia Loren μαγειρεύει ξυπόλητη στην κουζίνα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι γνώστης της καλής κουζίνας, πως να το ισχυριστώ όταν στο σπίτι μου μαγειρεύω σχεδόν μόνο τραχανά και μακαρόνια και τις μισές φορές δεν τρώγονται; Τουλάχιστον εμένα οι φίλοι μου δεν μου πληρώνουν το φαγητό (αν και θα' πρεπε γιατί τέτοιες αηδίες που θα τις ξαναφάνε;)
Επειδή λοιπόν μέρες που είναι, το φαγητό φαίνεται να απασχολεί πολυ κόσμο (στην πραγματικότητα απασχολεί πολύ περισσότερο απ' ότι φανταζόμαστε, αλλά ασε...μέρες που είναι) μήπως να γίνουμε λίγο πιο συνειδητοποιημένοι στο τι θέλουμε και στο τι πρέπει να θέλουμε; Καλά Χριστούγεννα σε όλους!



March Of The Pigs - Nine Inch Nails

Χωρίς τίτλο ή από το δωμάτιο της Εύας

Let the children loose it, let the children use it, let all the children boogie.......

Κυριακή βράδυ σ'ένα αυτοκίνητο τέσσερις φίλοι, διασχίζουν τους δρόμους της πόλης. Ακούνε ραδιόφωνο και λένε μαλακίες και αστεία που μόνο αυτοί τα καταλαβαίνουν γιατί αλλιώς δεν θα' τανε φίλοι. Ξαφνικά στο ραδιόφωνο πέφτει ένα κομμάτι που το ξέρουν καλά.
Αρχίζουν λοιπόν να τραγουδάνε όλοι μαζί κοιτώντας ψηλά τον ουρανό κι ελπίζοντας ότι κάτι θα δούνε. Το τι είδε ο καθένας από τους τέσσερις μόνο αυτός το ξέρει, από κει που ήτανε όμως να γυρίσουν σπίτια τους μέσα στην κατάθλιψη για την εβδομάδα που ξεκινούσε, βγήκανε έξω και στριφογυρίσανε σ' όλη την μίζερη, παλιωμένη, συντηρητική βρωμόπολή τους. Εκείνο το βράδυ, τους φάνηκε ότι έλαμπε ολόκληρη σαν κάποιος από ψηλά να την είχε βουτήξει στη χρυσόσκονη.



Starman - David Bowie

But we know pleasure is not that simple...........

Το προηγούμενο Σάββατο, το χωριό μετακόμισε στην πρωτεύουσα για να δει την παράσταση της χρονιάς. Το "2" του Δημήτρη Παπαιωάννου. Του χωριού του άρεσε αυτό που είδε (αν και κατά τη γνώμη μου ο "Δράκουλας" ήταν άπαιχτο) αυτό που δεν ξέρει είναι τι περίμενε να δει πολύς κόσμος που πήγε εκεί. 'Εγκυροι κουτσομπόληδες συγχωριανοί με πληροφόρησαν ότι τουλάχιστον δύο άτομα την έκαναν με ελαφρά (αλλά πολύ διακριτικά) πηδηματάκια προς τη μέση της παράστασης. Μάλλον περίμεναν τα άρματα να ξεκινήσουν αλλά τελοσπάντων, περί ορέξεως......
Κατά τ' άλλα το χωριό πέρασε πολύ ωραία το διήμερο στην πρωτεύουσα. Θαύμασε τα δύο και τρία και τέσσερα παιδιά της παράστασης, ξεναγήθηκε στο ανακαινισμένο ΠΑΛΛΑΣ (τελευταία φορά που μπήκα εκεί μέσα έπαιζε ο Lou Reed-ωραίες εποχές!), πήγε σε γενέθλια φίλων κι ανακάλυψε το bar CLOSER (με σήμα την τουρμπίνα), ήπιε τα κέρατά του, δεν έμαθε για τον θάνατο του Pinochet παρά μόνο μια μέρα μετά (και στεναχωρήθηκε που πέθανε ο παππούλης πριν προλάβει η δικαιοσύνη ν' απλώσει χέρι πάνω του-αν το άπλωνε ποτέ) και κυρίως ξεκουράστηκε γιατί το χωριό στο χωριό κοντεύει να τα παίξει.
Οι απλές απολαύσεις της ζωής, να βγαίνεις με φίλους έξω, ν' ακούς ωραία μουσική, να βλέπεις πράγματα που δεν αισθάνεσαι ότι σε προσβάλλουν, να χαίρεσαι τελοσπάντων ότι συμβαίνει τη στιγμή που συμβαίνει. Θα μπορέσουμε ποτέ να το καταλάβουμε αυτό; ( Μη με παρεξηγείτε, είπαμε, περνάω περίοδο ρομαντισμού).


Nemesis - Shriekback