If it be your will that I speak no more..........
Κυρία Κουρούνα μου, ευχαριστώ για την πρό(σ)κληση. Πάντα στέρεο και πράσινο το κλαδί που σας στηρίζει. Πέντε είπατε;
- Στην Ε' δημοτικού (αφού οι περισσότεροι με τα παιδικά χρόνια ξεκινάνε) εκλέχθηκα πανηγυρικά πρόεδρος της τάξης. Όταν στο τέλος της χρονιάς, ο δάσκαλός μας είπε ότι δεν έμεινε ευχαριστημένος από την (εξαιρετική) διοίκηση, σηκώθηκα στο θρανίο και του είπα: "Μπορεί, αλλά δεν είχα καλούς συνεργάτες", οπότε καταλαβαίνετε το ποιόν του γράφοντα.......
- ....λόγω της τραυματικής αυτής εμπειρίας ( ιδιαίτερα για τους συνεργάτες), η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών είναι το "TRUST" του Hal Hartley. Την βλέπω κάθε φορά που τα πράγματα πάνε σκατά κι έχω την ψευδαίσθηση ότι μπορεί και να τα καταφέρουμε σ' αυτή τη ζωή (εγώ κι οι συνεργάτες μου εννοώ).
- Ζω με δύο γάτες (στο σπίτι), έντεκα σκύλους(πρωινή δουλειά) και τέσσερις γάτες (απογευματινή δουλειά) και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό από την συμβίωση.
- Μ' αρέσουν οι παρενθέσεις όταν γράφω, γιατί είναι σαν να σου μιλάει και κάποιος άλλος μέσα στο μυαλό σου (βαθυστόχαστο αυτό!)
- Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το "Στο δρόμο" του Jack Kerouack. Όποτε διαβάζω την τελευταία παράγραφο, ανοίγουν οι κάνουλες και δεν σταματάνε με τίποτα.
Αυτά! Θα ήθελα οι επόμενοι να είναι οι εξής: chris, emptyscreen, chumba, error, Κύριος(με κ κεφαλαίο) Φώλιος. Θέλετε;
If It Be Your Will - Leonard Cohen & Anthony
posted by salparadise @ 8:41 AM
17 Comments:
Ουπς! Από εκεί που έλεγα πως το απέφυγα (από τον indictos) μου την έκανες εσύ την πάσα. Θα το σηκώσω το γάντι αλλά αύριο! :-)
chumba:
αν θέλετε. όποτε θέλετε και διαλέγετε και το όπλο.:)
μπορώ να σου χαλάσω εγώ χατήρι;
Τι να πω, δεν ξερω. Μου αρεσουν τα παιχνιδια, αλλα οχι οι κανονισμοι. Κατα περιεργο τροπο οτι προταση μου εχει γινει στο δικτυο περιειχε παντα ενα κανονα. Ισως γι αυτο τις εχω απορριψει ολες. Για πρωτη φορα στην ανθρωπινη ιστορια θ αγγιξουμε ισως την Απολυτη ελευθερια στην εκφραση και να που μας λειπουν οι κανονες. Περιεργο δεν ειναι?
Δεν ειμαι ανθρωπος του οχι. Αν ειχα την αναγκη να γραψω για τον εαυτο μου θα το ειχα κανει. Μπορει και να το εχω κανει, δεν ξερω. Εγω νομιζω οτι δεν το εκανα. Κριμα δεν θα ηταν να αρχισω να γραφω βαρετα πραγματα για τον εαυτο μου στο μπλογκ μου? Γι αυτο λοιπον απαντω εδω.
Να σε κερασω καλυτερα πεντε μπυρες, να μου κανεις εσυ πεντε ερωτησεις και μετα να πιουμε και μια εκτη?
Ευχαριστω!
:-)
Μα τα παιχνίδια έχουν κανόνες ως δομικό τους συστατικό. Ακόμα και στην τέχνη (και φυσικά και στο μπλόγκινγκ)υπάρχουν κανόνες τους οποίους όμως προαποφασίζει ο ίδιος ο καλλιτέχνης και στη συνέχεια καλείται να είναι συνεπής ως προς την σύμβαση που προτείνει. Το να γραφτούν προσωπικά (εξομολογητικά) πράγματα σε ένα μπλογκ όπως ο εξωγήινος καλχαρίας θα ανέτρεπε την προτεινόμενη σύμβαση του συγκεκριμένου μπλογκ.
Βέβαια πιστεύω πως όποτε γράφουμε κάτι μιλάμε για τον εαυτό μας άμεσα ή έμμεσα.
Τώρα αν αγγίζουμε την απόλυτη ελευθερία στην έκφραση δεν μένει παρά να το δούμε στην πορεία. Φοβάμαι πως για την ελευθερία αυτή θα χρειαστεί να παλέψουμε πολύ για να την προστατέψουμε και δεν νομίζω ότι τα παιχνιδάκια είναι αυτό που την απειλεί.
Έκλεψα λίγο αλλά το χρέος μου το έκανα. Το πιο δύσκολο ήταν να βρεις να προτείνεις άλλους πέντε. Είμαι περίεργος πού θα σταματήσει η πυραμίδα. Τα δέοντα για τα κούλουμα.
Ελπιζω απαντωντας, να μην κανω καταχρηση της φιλοξενιας αυτου του μπλογκ. :-)
Ωραια κουβεντα. Urf, συμφωνω μαζι σου.
Την απολυτη ελευθερια εκφρασης, την εγγυαται απλως το μεσο. Ο ανθρωπος, εξ ορισμου δεν θα την φτασει ποτέ. Αν θελει την χρησιμοποιει. Δεν ισχυριστηκα οτι τα παιχνιδια την απειλουν, ουτε νομιζω οτι χρειαζεται να την προστατεψουμε.
Ναι, πραγματι, το παιχνιδι χρειαζεται κανονα και τον εκφερει ο ιδιος ο καλλιτεχνης. Η τηρηση, η αρση, η παρακαμψη και η παραβαση του κανονα, ειναι κι αυτες μεσα στο παιχνιδι. Αυτα το παιχνιδια τα βρισκω πιο ενδιαφεροντα. Τα επιτρεπει η απολυτη ελευθερια του μεσου. Ακομη πιο ενδιαφεροντα βρισκω τα παιχνιδια:
- Γραψε 6 πραγματα για τον εαυτο σου.
- Γραψε 6+ν πραγματα για τον εαυτο σου.
- Γραψε για οτι θελεις, εκτος απο τον εαυτο σου.
- Γραψε σαν να μην ησουν ο εαυτος σου.
- Γραφε μονο για τις παντοφλες του γειτονα.
- Βρες τον κρυφο κανονα και γραψε χωρις να τον παραβεις ή παραβαινοντάς τον.
- Μη γραφεις ενω θα μπορουσες.
Κθεχαθα κατι?
Για οσους ενδιαφερονται: ο ιος μας ηρθε στην Ελλαδα απο εδω.
για τον mr.folios:
γιατί αυτά που θα γράψετε για τον εαυτό σας θα είναι βαρετά;
γενικότερα:
δηλαδή την έκανα την πατάτα μου που δεν έγραψα τους συνεχιστές του παιχνιδιού;
ορίστε: πήγαν ήδη περίπατο οι κανόνες του...μου φάνηκε πιο απλό να πω την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν ξέρω από ποιους να ζητήσω να συνεχίσουν...την έκανα τη μαλακία μου έτσι;
mr. folios:
εγώ σας ευχαριστώ για την απάντηση και την εποικοδομητική συζήτηση, που ακολούθησε. Μην ανησυχείτε, για κατάχρηση φιλοξενίας, γι'αυτό το λέμε το blog Μεγάλο Πουθενά, υπάρχει χώρος για όλους (σχεδόν).
Νομίζω ότι όλα έχουν κανόνες κι οι κανόνες εξαιρέσεις και οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να τους ακυρώνουν (τους κανόνες). Αυτό το έχει πει ο Σέρλοκ Χολμς, οπότε δεν χωρά αμφισβήτηση. Αν εσείς θέλετε ή όχι να τους ακολουθήσετε είναι δικό σας θέμα, δεν πρόκειται κανείς να σας κατηγορήσει για κάτι, πολύ περισσότερο για ένα παιχνίδι. Υποθέτω ότι κάποιος παίζει για την πλάκα του, για να το χαρεί, γιατί δεν έχει τι άλλο να κάνει, πάντως όχι για να αναγκαστεί να κάνει πράγματα.
Μία ερώτηση: Πιστεύετε πραγματικά ότι θα αγγίξουμε την Απόλυτη ελευθερία;
Δύο ερώτηση: Αχ κύριε Φώλιε μου, δεν πολυπίνω μπύρες. Δεν μου αρέσουν και μου φέρνουν φοβερό κατούρημα. Κάτι άλλο;
urfurslaag:
συμφωνώ κι εγώ μαζί σας και κυρίως σ' αυτό:
"Βέβαια πιστεύω πως όποτε γράφουμε κάτι μιλάμε για τον εαυτό μας άμεσα ή έμμεσα."
Αυτό που δεν έχω καταλάβει ακόμη είναι αν λέμε και την αλήθεια.....
chumba:
σας ευχαριστώ, πάντα στις επάλξεις η καρδιά της Ευρώπης.
chris:
ούτε μαλακία, ούτε πατάτα κάνατε. Μια άλλη τροπή στο παιχνίδι δώσατε και καλά κάνατε.Μην σας στεναχωρεί καθόλου. Τα λέμε μεθαύριο!!!!
This comment has been removed by the author.
Ένα φιλάκι δεν είναι δράμα, μην το παιδεύεις με τόσες ιδέες.
Ένα χαϊκού από τους Χ.Κ.
ou ming:
"γιατί από δράμα, σε δράμα ξεπέφτεις" - πόσο δίκιο έχετε....
@ chris: Γιατι κρινω τα αλλοτρια εξ ιδιων.
@ salparadise: Ο Σερλος ο Χολμης αυτο απο καπου το ξεπατικωσε. Δεν μπορει να ειναι δικο του.
Μια απαντηση: Οχι.
Δυο απαντηση: Αφεψημα σπαθοχορτου και ασουρε?
Νομίζω ότι το παιχνίδι που εγώ βρίσκω πιο ενδιαφέρον είναι το "να αλλάξουμε τον κόσμο" αλλά και αυτό όπως και όλα τα παιχνίδια ως όρο ύπαρξης έχουν την συμμετοχή. Και προφανώς "L'union fait la force"
Αλλά αυτό που κυρίως με προβληματίζει είναι η αίσθηση σας πως αγγίζουμε την απόλυτη ελευθερία στην έκφραση. Ισως εσείς το έχετε πετύχει σε μεγάλο βαθμό. Και μιλάμε φαντάζομαι για τον δημόσιο λόγο.
Δεν ξέρω. Για να μάθω όμως, όπως ίσως έχετε προσέξει, έχω αρχίσει μια σειρά πειραμάτων μέσω του βλογκ μου. Θα δούμε...
Αλλά και εκτός δικού μου μλογκ https://www2.blogger.com/comment.g?blogID=36963065&postID=1272326988255757617
Έρχομαι μετά από πρόσκληση του urfus τον οποίο ευχαριστώ για αυτήν, αλλά και για την οικειότητά του.
Κανόνες: Θα ήταν σπατάλη να αναρωτιόμαστε για την ύπαρξή των κανόνων. Αφού μιλάμε για αυτούς κι ακόμη περισσότερο αφού κάποιοι από εμάς παθιάζονται για την κουβέντα σχετικά με αυτούς, σίγουρα υπάρχουν. Επειδή ένας κανόνας εξορισμού είναι περιοριστικός, μπορούμε να τον δούμε σαν ένα ρούχο. Το θέμα είναι να το φοράς από μόνος σου, εξεπιλογής και να μην σου φοριέται από άλλους. Όταν σου φοριούνται οι κανόνες είναι ζουρλομανδύες. Όταν τους επιλέγεις έχουν τη χάρη και την άνεση της χλαμίδας.
Με απλά ελληνικά λοιπόν, λέω ΝΑΙ στους κανόνες **ΜΟΥ**, αυτούς που επιλέγω.
Τραβώντας την παρομοίωση με τα ρούχα. Λατρεύω την ελευθερία της γύμνιας μου, αλλά θα ντυθώ μπροστά σε κάποιον που αυτή τον σκανδαλίζει, από σεβασμό σε αυτά που νιώθει. Βέβαια, θα σεβαστώ και προστατεύσω τον άλλο μέσα σε χώρο που θεωρώ ότι κάτι τέτοιο αρμόζει. Δεν θα προστατέψω την μανιακή της απέναντι πολυκατοικίας που ανεβαίνει στην ντουλάπα για να μπορεί να με δει γυμνό μέσα στο σπίτι μου και να αρχίσει να ουρλίαζει, αλλά θα προστατεύσω τον περαστικό στη στάση του λεωφορείου που δεν είναι υποχρεωμένος να "απολαύσει τη γύμνια μου".
Κάποια στιγμή στη ζωή μου ένιωσα που ήμουνα πιο κοντά στο κρεμύδι παρά στον homo sapiens από τους κανόνες και "κανόνες" που μου είχαν φορεθεί. Από τότε, άλλοτε με χάρη κι άλλοτε βίαια, πετάω ένα-ένα τα ξένα ρούχα που μου έχουν φορεθεί και χαίρομαι την δική μου εικόνα στον καθρέφτη. (καμιά φορά αυτό είναι επώδυνο, γιατί μετά από χρόνια, το ρούχο γίνεται ένα με το πετσί σου, αλλά αξίζει τον κόπο). Απλό παράδειγμα της "αντικανονικότητάς μου", ότι όταν με προσκάλεσαν στην πυραμίδα δεν μέτραγα, έβαζα απλά παύλες για να χωρίζω τα θέματα. Μου έκαναν εντύπωση οι "χαριτωμένοι" σχολιασμοί για την υπερβολή μου. Πιστεύω ότι αυτός ο κανόνας του 5 δεν έχει έννοια για αυτό δεν μου πέρασε καν από το νου όταν άρχισα να παρουσιάζομαι.
Παιχνίδι: όλα είναι παιχνίδι. Ο Κώστας Αξελλός μάλιστα, ένας φωτισμένος σύγχρονος Έλληνας φιλόσοφος, το είχε προάγει σε κεντρική ιδέα της κοσμοθεωρίας του ("πλανητικό παιχνίδι").
Όντως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια είναι να αλλάξεις τον κόσμο urf. Όμως, είμαι πλέον πεπεισμένος ότι ισχύει αυτό που φωνάζαν πριν από 40 χρόνια στο Παρίσι, ότι δηλαδή αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξε τον εαυτό σου. Δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι η πιο πρακτική και αποτελεσματική μεθοδολογία. Έξη δις αλλαγμένοι εξεπιλογής άνθρωποι, κάνουν ένα ΑΛΛΟ πλανήτη! Ας δώσουμε έμφαση στο "εξεπιλογής".
Άγνωστε αναγνώστη, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου να διαβάσεις μέχρι κι αυτή τη φράση.
@urfus (άσχετο). Σταματάω να παρακολουθώ το blog του Βενιζέλου. Με απογοήτευσε η μη-θέση του ("άλλο τα πατίνια κι άλλο τα σκαρπίνια" όταν μιλάμε για κρασιά), οπότε θεωρώ χάσιμο χρόνου να ασχοληθώ περισσότερο. Πρόσεξε όμως, νιώθω περήφανος γιατί του αναγνωρίζω (πλέον) το δικαίωμα να είναι όπως είναι και δεν προσπαθώ να του "αποδείξω" ότι είναι "έτσι κι αλλιώς", ότι είναι "λάθος" κλπ. Απλά εμένα δε με ενδιαφέρει και αποχωρώ σιωπιλά. Αυτή τη στάση τη θεωρώ τον ορισμό του σεβασμού και της ΑΠΟΔΟΧΗΣ για την οποία επιχειρηματολόγησα στο blog του.
Πάντως, οφείλω να σου πω ότι η θέση "δέχομαι τα πάντα" είναι η πιό δύσκολη. Μια ανάλογη δυσκολία αντιμετωπίζει κανείς με την απόλυτη ελευθερία γενικότερα. Είναι πολύ πιο απλή η ζωή όταν την ευθύνη των θέσεών σου δεν την έχεις εσύ αλλά κάποιοι εξωτερικοί κανόνες. Για αυτό και Σάρτρ (θεός σχορέσ' τον) είπε ότι "δυστυχώς είμαστε ελεύθεροι".
Την καληνύχτα μου.
Post a Comment
<< Home