A friend in need is a friend indeed............

Έφτασα στην (απογευματινή) δουλειά με μια φοβερή επιθυμία ν' ακούσω Placebo (αυτό δεν είναι περίεργο) και να πιώ ελληνικό καφέ (αυτό είναι, γιατί είμαι nescafe junkie).
Καθώς προβληματιζόμουν ανάμεσα στο "Without You I' m Nothing" που είναι το αγαπημένο μου και στο "Sleeping With Ghosts" που είναι έτσι κι έτσι, αλλά είχα μήνες να το ακούσω, μπήκε μέσα ένας τύπος. Είχε μια γενειάδα μέχρι το στομάχι, τρία κιλά λάσπη επάνω του και μύριζε σαν δημοτικός κάδος φίσκα στα σκουπίδια.
- Θέλω να μου δώσετε ένα βιβλίο, είπε, μπορείτε;
- Μπορώ, του είπα με απάθεια
- Θέλω όμως κάτι ρομαντικό, συνέχισε απτόητος, είναι για την κοπέλα μου. Ποιήματα έχετε;
Σκέφτηκα την "Έρημη Χώρα" του Elliot που την έχουμε σαράντα χρόνια και κανένας δεν την παίρνει, αλλά ήταν μάλλον κακό αστείο, έτσι του έδωσα τα "Ερωτικά Σονέτα" του Neruda.
Το πήρε, το κοίταξε με χαρά και το' χωσε σε μια ναυλον σακούλα, που μόνο εκείνος ήξερε τι άλλο είχε μέσα (εγώ δεν ήθελα να μάθω ποτέ). Με ευχαρίστησε πολύ ευγενικά κι έφυγε.
Πήγα πίσω κι έκανα έναν τεράστιο φραπέ, ακούγοντας μια από τις ωραιότερες εισαγωγές τραγουδιών, που έχω ακούσει ποτέ μου.



Pure Morning - Placebo