So fuck you anyway...........

.....έπρεπε να βροντοφωνάξει το κοινό των Archive, στη Θεσσαλονίκη, όχι στη μπάντα, αλλά στους διοργανωτές της συναυλίας για τις ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ συνθήκες που επικρατούσαν. Δεν θα πιάσω τα του ήχου και άλλα τέτοια τεχνικά που δεν τα πολυκαταλαβαίνω, αλλά το να στριμώχνεις τόσο κόσμο (δεν ξέρω ακριβώς πόσοι ήμασταν, απλώς ΔΕΝ χωρούσαμε) σ' έναν κλειστό χώρο που δεν τον παίρνει, μάλλον λάθος μου ακούγεται. Είκοσι περίπου λεπτά χρειαζόταν μόνο για να μπεις μέσα και να συναντήσεις τους υπόλοιπους συγκρατούμενούς σου, στην μακριά πορεία για το Auschwitz. Μετά στεκόσουν εντελώς πατικωμένος δεν μπορούσες όχι να χορέψεις, αλλά ούτε να κουνηθείς για να ξεπιαστείς (συγγνώμη αγαπητέ άγνωστε μπροστινέ που σε είχα αγκαλιάσει και τριβόμουν στην πλάτη σου. Δεν είχα πονηρό σκοπό). Για να πάμε στην τουαλέτα και να γυρίσουμε μας πήρε κανένα μισάωρο και ξύλο με τον κόσμο στο δρόμο ("που πάτε ρε παιδιά, δε βλέπετε τι γίνεται;" " συγγνώμη, κατουριόμαστε") και στο μπαρ που θέλαμε να πάμε δεν φτάσαμε ποτέ. Για την ατμόσφαιρα ας μη το συζητήσω, δεν μπορούσες να δεις μπροστά σου από την κάπνα και τη θολούρα, τι να σου κάνει ο εξαερισμός; (αν υπήρχε), κάπνισα μισό τσιγάρο και δεν έβρισκα που να το σβήσω.
Δεν έχω πρόβλημα με τον κόσμο, έχω πάει σε συναυλίες, έχω βρεθεί μέσα στο πλήθος, ο ένας πάνω στον άλλον, έχουμε σπρωχτεί όλοι μαζί, αλλά όλα αυτά γινόταν είτε σε ανοιχτούς είτε σε μεγαλύτερους χώρους και πρώτη φορά στη ζωή μου νόμιζα ότι δεν μπορώ πια να αναπνεύσω και θα πέσω κάτω. ΟΚ είχαν φτηνό εισιτήριο-και τι σημαίνει αυτό; Ότι θα πληρώσουμε τη διαφορά υποφέροντας;
Λένε ότι η χειρότερα διοργανωμένη συναυλία ήταν αυτή των Rolling Stones, στο Altamont Speedway, το 1969. Με λίγη προσπάθεια μπορούμε να τη φτάσουμε αγαπητή διοργανώτρια εταιρεία και να θρηνήσουμε και κανένα θύμα για να' χει κι ενδιαφέρον το πράγμα.


Fuck You - Archive