THE BIG NOWHERE

ένα σημειωματάριο

Wednesday, October 01, 2008

And everything is quiet now.....

Ένα αποπνικτικά ζεστό μεσημέρι στο καλοκαιρινό σπίτι, καθόμασταν γύρω από το τραπέζι της κουζίνας και τρώγαμε μακαρόνια με έτοιμη βιολογική σάλτσα ντομάτα (γεννημένοι σεφ, όλοι). Ο σκύλος δίπλα έτρωγε μακαρόνια μόνο με τυρί και η γάτα είχε ξεδιπλωθεί στον καναπέ. Τα παιδιά κοιμόταν επάνω στην σχετική δροσιά του σπιτιού. Βγήκα έξω στο μεγάλο μπαλκόνι και ο ήλιος μου έκαψε αμέσως την πλάτη. Δεν με πείραξε, αυτό το καλοκαίρι είχα μαυρίσει πολύ και είχα συνηθίσει να καίγομαι. Κοίταξα τη θάλασσα μπροστά που είχε χάσει την ηρεμία της κι άρχιζε το απογευματινό κυματάκι. Το οικείο χάος των πολλών ανθρώπων στο σπίτι είχε αντικατασταθεί από μια ήσυχη βαρεμάρα. Κοίταξα πάλι μέσα τον κόσμο γύρω από το τραπέζι, τις πνιχτες φωνές και τα ήρεμα γέλια για να μην ξυπνήσουν τα παιδιά. Δεν πέρασε τίποτα απο το μυαλό μου, τράβηξα μια σεζ λογκ στη σκιά, πήρα το βιβλίο μου κι έκατσα. Το όλο πράγμα κράτησε ελάχιστα και γιατί το σκέφτομαι ακόμα, δεν ξέρω.

Seventeen seconds - The Cure

0 Comments:

Post a Comment

<< Home