We slip through the streets while everyone sleeps.......

Την Iggy τη βρήκαμε πριν από περίπου δέκα μέρες. Την βγάλαμε Iggy γιατί το ένα της πόδι ήταν χτυπημένο άσχημα, δεν λύγιζε με τίποτα και φαινόταν μακρύτερο από το άλλο. Κατά τ'άλλα και αν εξαιρέσεις μια μικρή αφυδάτωση, φαινόταν μια χαρά. Είπαμε με τον κτηνίατρο(ξέχασα να πω ότι η Iggy ήταν γατάκι, κοντά τεσσάρων μηνών) να περιμένουμε λίγες μέρες να πάρει τα πάνω της και μετά να δούμε αν μπορούσε να την εγχειρήσει γιατί ήταν και πολύ μικρή. Η Iggy φαινόταν πραγματικά να παίρνει τα πάνω της αλλά μας ξεγέλασε όλους και προχθες το βράδυ μετά από μια πραγματικά άθλια μέρα που είχε μεταμορφωθεί από γατί σε σκελετό, πέθανε στην αγκαλιά μου στον καναπέ του σπιτιού ενώ βλέπαμε μαζί το Batman Begins. Η μόνη παρηγοριά είναι ότι τουλάχιστον δεν πέθανε μόνη της στο κτηνιατρείο και ότι μέχρι λίγα λεπτά πριν το μοιραίο, γουργούριζε συνέχεια. Αυτό που θέλω να πω είναι οτι η Iggy ήταν καλή και θαρραλέα γάτα (κι οτι αυτό το post με δυσκολεύει αφάνταστα) και χάρηκα που τη γνώρισα έστω κι αυτό το λίγο. Πείτε με χαζό, αλλά πιστεύω στις καλές σχέσεις ανθρώπων και ζώων.
Πριν μερικές ημέρες μιλούσαμε με την aderfi(.blogspot.com) για έναν ιστορικό γάτο που πέρασε. Τον Ζαχαρία, ο οποίος πέθανε από καρδιά σε όχι πολύ βαθιά γεράματα, αλλά με χίλια δυο προβλήματα υγείας από τις καταχρήσεις (ήταν εξαιρετικά μπερμπάντης ο μακαρίτης) και μετά σκεφτόμουν όλα τα γατιά που πέρασαν, κάποια από αυτά ζήσανε, κάποια όχι, κάποια σηκωθήκανε και φύγανε και άλλα ζούνε ακόμα κοντά μας και τους διαφορετικούς τους χαρακτήρες και πόσο ΔΕΝ είναι ίδια με τους ανθρώπους. Μη με παρεξηγείτε, δεν είμαι μισάνθρωπος (δεν μου άρεσε ποτέ ο Steppenwolf αλλά αυτό είναι θέμα άλλου post) αγαπάω τους ανθρώπους, εμάς, αυτά τα περίεργα πλασματάκια που νομίζουμε ότι έχουμε το ακαταλόγιστο, αλλά νομίζω ότι τα ζώα έχουν μια γνώση κι ένα σεβασμό στη ζωή, στην ύπαρξη, που ο άνθρωπος θέλει πολύ δουλειά για να τον αποκτήσει.
ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΣΗΜΕΙΟ: Δεν κατάφερα να θάψω την Iggy, κατέληξε τυλιγμένη στο πουλόβερ μου σ' ένα κουτί παπουτσιών, έρμαιο της ανακύκλωσης. Έτσι κι αλλιώς δεν πιστεύω στην επόμενη ζωή, στο μετά. Νομίζω οτι όταν τελειώσουμε από "εδώ" δεν θα πάμε "αλλού" και σημασία έχει τι αφήνει πίσω του ο καθένας, το ίχνος του, το μικρό κομμάτι της ζωής "εδώ" που του αναλογεί, την κόλαση και τον παράδεισό του.Πιστεύω οτι με κάποιον τρόπο, όλοι κάτι αφήνουμε. Η Iggy μας άφησε πολλά.

Να προτείνω κάτι για διάβασμα; "Η γάτα μέσα μας" του William S. Burroughs (εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ). Μου αρέσει πάρα πολύ ο Burroughs, τον θεωρώ πολύ σημαντικό συγγραφέα. Μετά από αυτό το βιβλίο, τον αγάπησα κιόλας.


The Lovecats - The Cure