THE BIG NOWHERE

ένα σημειωματάριο

Friday, September 29, 2006

You' re still alive she said oh and do I deserve to be.....

Δεν ξέρω αν οι Pearl Jam παίζουν ακόμα τα πρώτα τους τραγούδια. Μπορεί όπως πολλά συγκροτήματα να βαριούνται δικαιολογημένα εν μέρει να επιστρέφουν σε εποχές και καταστάσεις που έχουν περάσει ( οι Rolling Stones εξαιρούνται, μου δίνουν πάντα την εντύπωση οτι εξακολουθούν να ζουν στα ηρωικά 60ς ). Το Alive ήταν το πρώτο κομμάτι τους που άκουσα κι ενθουσιάστηκα αν και το image του συγκροτήματος με τα κολάν και τις βερμούδες από πάνω μου είχε φανεί κάπως( πάντα προτιμούσα τους Βρετανούς ως παρουσία). Τους θεωρώ όμως σημαντικό συγκρότημα, που ευτυχώς ξέφυγε από τα όρια του grunge, κι έβγαλε έναν τόσο ωραίο τελευταίο δίσκο. Άσε που μερικά κομμάτια τους με κάνουν να θέλω να χοροπηδάω ατελείωτα ( γέρος άνθρωπος) και μου θυμίζουν τον αδελφό μου μικρό σ' ένα πάρτυ να εξηγεί σε κατάσταση απόλυτης τύφλας σ' έναν γνωστό ότι" η μουσική είναι πανανθρώπινη" ( αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι αναφέρονταν στους Deep Purple που εγώ δεν τους πήγαινα μία). Αυτά τα συγκινητικά και ίσως βρεθούμε αύριο βράδυ στο ΟΑΚΑ, αρένα ή κερκίδες δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η χαρά του να είμαστε μαζί.



Alive - Pearl Jam

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

το μπλουζάκι το έπλυνα και δεν έπαθε τίποτε, παρέμεινε πράσινο και άσπρο με τη φατσούλα μπροστά και το αβοκάντο από πίσω. έτσι, θα το φοράω κάθε φορά που θα θέλω να νιώσω αυτό το συναίσθημα που ένιωσα στην καταπληκτική (ομολογουμένως) αυτή συναυλία και ω τι σύμπτωση ήταν το ίδιο που λες κι εσύ (πριν όμως δεις τη συναυλία, αυτό πόσο spooky είναι αυτό;). εγώ στους καταπληκτικούς (ομολογουμένως) pearl jam ένιωθα ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούμε να ζήσουμε αγαπημένοι πάνω στη γη και ότι θέλω η ειρήνη στη γη να αρχίσει από την καρδιά μου (ακόμη κι αν αυτό κράτησε ένα βράδυ ήταν πανέμορφο). επίσης, για μένα ήταν πρώτη φορά που ένιωσα τέτοιου είδους (αναπάντεχα) συναισθήματα σε μια ροκ συναυλία. προσπαθώ ακόμη να καταλάβω αν εγώ είμαι στη φάση μου ή έπαιξαν καταλυτικό ρόλο και αυτοί οι καταπληκτικοί (ομολογουμένως) μουσικοί. δεν ξέρω...το μόνο που ξέρω είναι ότι πέρασα (ομολογουμένως)καταπληκτικά και έχω το μπλουζάκι μου να μου το θυμίζει. δηλώνω φαν. φιλιά και πάντα τέτοια μέχρι τα βαθιά γεράματα, φαφούτες γεράκοι. ελπίζω μέχρι τότε όλοι οι άνθρωποι να ζουν όντως αγαπημένοι.

7:54 AM  

Post a Comment

<< Home