Another girl another planet........

Φεύγω διακοπές σε μια άλλη χώρα, με φίλους. Αεροδρόμια, έλεγχοι, πτήσεις (που τις σιχαίνομαι γιατι τις φοβάμαι). Ξενοδοχεία, hostels, πανσιόν, νοικιασμένο αυτοκίνητο, σάκοι στο πορτμπαγκάζ, είμαστε στο δρόμο. Πόλεις ξετυλίγονται δίπλα μας και γύρω μας, γεμάτες άλλους ανθρώπους, άλλες γλώσσες. Καιρός νεφελώδης και σχετικά ψυχρός. Οι πόλεις μου αρέσουν, νομίζω οτι η ζωή των ανθρώπων φαίνεται καλύτερα σε μια πόλη, η εξοχή είναι απλώς πιο φυσιολογική. Περνάμε μνημεία, ποτάμια, τείχη, μεγάλες πλατείες, στενές στοές. Βγαίνουμε τα βράδυα σε παρακμιακά σκοτεινά μπαρ, σε υπερλουσάτες κιτς αηδίες, σε στριμωγμένα από τον κόσμο πίσω δωμάτια. Ξυπνάμε νωρίς το πρωί και φευγουμε, βγαίνουμε εκτός. Πρασινάδα, κοπάδια, λειβάδια και βουνά (τρόπος του λέγειν, μην φανταστείτε και τα Ιμαλάια), θάλασσες και λίμνες, μικρά νησιά. Νοικιασμένα ποδήλατα στο νησί τη μοναδική μέρα που έχει έναν ήλιο να!! οπότε μας βγαίνει η γλώσσα. Τα βράδυα ανοίγουμε καμμιά τηλεόραση για κανένα δεκάλεπτο, να δούμε τι γίνεται στον πλανήτη. Η γνωστή φρίκη επικρατεί αλλά ο πόνος των ανθρώπων αφήνει τον τουρίστα απρόσβλητο, να κάνει έξυπνα σχόλια, που νομίζει ότι μπορούν να σώσουν τον κόσμο. Κάποια στιγμή αρχίζει η κούραση, η νύστα από τις 9 το βράδυ, οι μικρές προστριβές, μερικά αδικαιολόγητα νεύρα, αλλά συνεχίζουμε κι αυτό είναι το ωραίο με τα ταξίδια. Πάντα πρέπει να συνεχίζεις, να βρίσκεις έναν τρόπο να ξεπερνάς τις μικρές καθημερινές σου γελοιότητες και να φεύγεις.
Μετά μπορεί να τα θυμάσαι και να γελάς - ή να κλαίς, ποιός ξέρει;
Οι μέρες περνάν γρήγορα, σχεδιάζουμε πράγματα για την επομένη, αλλά η επομένη έχει το δικό της πρόγραμμα και αυτό πρέπει να ακολουθήσεις. Άνθρωποι μας πλησιάζουν, μας μιλούν, ρωτάνε από που είμαστε, δείχνουν περίεργοι και φιλικοί, άπειροι τουρίστες κατακλύζουν τους δρόμους, φυσάει παντού και ο καιρός δε λέει να βελτιωθεί.
Τα βράδια καμμιά φορά ονειρευόμαστε θάλασσες και αμμουδιές καυτές από τον ήλιο, την ζέστη του καλοκαιριού που νομίζεις οτι δεν μπορείς να αναπνεύσεις, αλλά δεν θέλω να γυρίσω πίσω - θέλω να μείνω στην πόλη με τα τείχη και το ποτάμι. Όμως οι μέρες περνάνε χωρίς να ρωτάνε. Επιστροφή στην πρωτεύουσα, μια μικρή αγωνία για τις πρόσφατες εξελίξεις στα αεροδρόμια, διαμονή σε φοβερό hostel με πορτιέρη που μετά τις 12 το βράδυ πρέπει να του δείξεις την κάρτα σου για να σ' αφήσει να μπεις ( Miami Vice!! ), ύπνος ο ένας πάνω στον άλλον και το πρωί συμβούλιο για την τουαλέτα. Φιλική τιμή: μόνο 27 € το κεφάλι. Αεροπλάνο και πάλι ( "τι ωραία που ήταν η εποχή των υπερωκεάνειων, αγαπητή Ιωσηφίνα!" ), στάση σε άλλη πόλη και άφιξη " στην πατρίδα" τα ξημερώματα.
Α! Είδαμε και μία ταινία.


Another Girl Another Planet - The Only Ones