See that TV eye on me.........

Σήμερα το βράδυ στο θέατρο βράχων. Μπορεί ο Iggy Pop να γέρασε (κι εμείς να μεγαλώσαμε ανεπανόρθωτα) όμως δεν μπορώ να πάψω να τον βλέπω σαν ένα αγρίμι της πόλης, τον Jean Genie που ζει στις στέγες και καταπίνει ξυραφάκια και όχι ακριβώς τυπικό εκπρόσωπο μιας δεκαετίας που το μεγαλύτερό της μέρος (μουσικά) εγώ το βαριέμαι. Κι ας μη μιλήσω για άλλους χαρακτηρισμένους "γερόλυκους της ροκ" (και λοιπές αηδίες- λες και ζούμε στην άγρια φύση και βλέπουμε τον Έσσε στον ύπνο μας κάθε βράδυ, χωρίς να ξέρουμε ποιός είναι) που σκαρφαλώνουνε σε δέντρα και πέφτουνε και σπάνε τα κεφάλια τους (από τι θα πάει ο γέρος; από τι;) και άλλα τέτοια φαιδρά.
Το κόβω το παραληρηματικό κήρυγμα, αγαπητά διαδικτυακά όντα κι εύχομαι μόνο, όποιος πάει σήμερα το βράδυ, να περάσουμε καλά κι οι υπόλοιποι ακόμα καλύτερα.