THE BIG NOWHERE

ένα σημειωματάριο

Tuesday, July 04, 2006

I' d like to tell my story said one of them so bold.....

......και σηκώθηκε όρθιος, αλλά κανείς δεν τον άκουγε γιατί όλοι μιλούσαν μεταξύ τους.
Δοκίμασε να τους τραβήξει την προσοχή αλλά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Λες και ήταν αόρατος σ' ένα γεμάτο δωμάτιο που όλοι μιλούσανε βιαστικά και δυνατά για τον εαυτό τους χωρίς να προσέχει ο ένας τον άλλον. Μονόλογοι ηλιθίων εκτοξεύονταν σε κάθε κατεύθυνση, χωρίς να βρίσκουν καμμία διέξοδο γιατί το δωμάτιο δεν είχε ούτε ένα παράθυρο. Σαν όλους αυτούς που βρίσκονταν μέσα του ήταν κενό, με άσπρους τοίχους, αδιάφορο και ισοπεδωτικά τρομακτικό. Τίποτα δεν μπορούσε να αντισταθεί στην κενότητά του. Σαν μια μαύρη τρύπα, μόνο που ήταν λευκή, ρουφούσε τα πάντα.
Τους γύρισε την πλάτη και κατευθύνθηκε προς την πόρτα, αλλά η πόρτα δεν ήταν πια στην θέση της,δεν φαινόταν πουθενά, δεν υπήρχε λες κι είχε κουραστεί ακόμα κι αυτή από την φλυαρία κι έφυγε.
Πήρε μια βαθιά αναπνοή κι άρχισε να σκέφτεται τον χρόνο του στην κόλαση.