Baby, did you forget to take your meds?
Μπαίνω βράδυ σ' ένα μπαρ. Πολυέλαιοι κρέμονται από το ταβάνι, χαλιά από την γκαλερί Mirarakis απλώνονται στο πάτωμα. Αδιάφορες φάτσες περιφέρονται, άντρες οι περισσότεροι, κοιλιές, αρχές φαλάκρας, μπλέηζερ σακάκια. Ο DJ παίζει Archive κι αυτοί νομίζεις οτι σιγομουρμουρίζουνε Πέγκυ Ζήνα, κατεβάζοντας Johnnie μαύρα και μασουλώντας ξηρούς καρπούς, καροτάκια κι αγγουράκια, καναπεδάκια και ψητές πατάτες ( αλήθεια το λέω, τα περιλαμβάνει όλα αυτά το μενού ). Και κοιτάνε, κοιτάνε επίμονα , τα πάντα πάνω μου, λες και δεν έχουνε ξαναδεί έναν άνθρωπο να κάθεται μόνος του για να πιεί ένα ποτό. Τι τους φαίνεται περίεργο; Η δική μου μοναξιά ή η δική τους; Τι θέλουν από μένα; Φεύγω. Θα βγω στο δρόμο και θα πάρω ένα λεωφορείο για το κέντρο της πόλης. Θα είναι καλοκαίρι και όλα τα παράθυρα θα είναι ανοιχτά, θα φυσάει ζεστός αέρας μέσα, θα είμαι ο μόνος επιβάτης και κανείς δεν θα με κοιτάει. Θα κατέβω, θα βρω τους φίλους μου και δεν θα ξανασκεφτώ........
posted by salparadise @ 3:54 AM
8 Comments:
Αν όμως κανείς δεν τηλεφωνεί και δεν μιλώ όλη μέρα, μήπως εξαφανιστώ;
μόλις σε ανακάλυψα χάρη στην αδερφή (σ'ευχαριστώ αδερφή).μετά από 2 ώρες ύπνο χθες βράδυ και δέκα ώρες δουλειά σήμερα είπα είμαι πολύ ζαλισμένος και πεινασμένος για να διαβάσω τώρα και οι ιστορίες είναι μεγάλες. κατά τύχη όμως έπεσα στο "πριν από μια βδομάδα 2" και τώρα φεύγω ανατριχιασμένος ημιλιπόθυμος απ΄το γραφείο.
και λίγο πιο χαρούμενος που σε βρήκα
αδερφή:
τότε θα γράψω μια ιστορία μόνο για σένα και θα είναι η πιο ανατριχιαστική.
northaura:
ευχαριστώ πολύ, την επόμενη φορά φιλοδοξώ να σας αφήσω εντελώς λιπόθυμο.
τελικά όμως τι έχει ο φόβος που σου αρέσει τόσο πολύ; να πω κι εγώ ένα φόβο μου να τον κάνεις ιστορία;.....
να πω:ξυπνάω από όνειρο βαθύ (όχι απαραίτητα επειδή κοιμόμουν)και ανακαλύπτω ότι έχω υπάρξει ένα φοβερό ον, έχω κάνει ανήκουστα φρικτά πράγματα και πρέπει να τα αποδεχθώ και να συγχωρέσω τον εαυτό μου....(δυσκολίες...)
Όμορφες ιστορίες.. u scared me a little bit.. do it again, please :)
πούντο πούντο το καλοκαίρι...
με αυτή την ανοιξιάτικη μούχλα ένα είναι σίγουρο, ότι κανείς δεν σε κοιτάει, σε scanάρουν αλλά δεν σε βλέπουν
γεια μας
chris:
είμαι σίγουρη οτι δεν είστε και τόσο φοβερό ον.Εξάλλου όλοι έχουμε τις σκοτεινές πλευρές μας και σε όλους μοιάζουνε τόσο πολύ.
razzmatazz:
ευχαριστώ a little bit
emptyscreen:
τι έγινε; δεν βλέπουμε τίποτα; τίποτα;ούτε καν ένα μικρό φωτάκι στο βάθος;
αν συνεχίσεις να είσαι τόσο καλός θα χαλάσεις εντελώς το image σου και πώς θα μας τρομάζεις μετά; ε;
Post a Comment
<< Home