ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ 1

Πριν μια βδομάδα ο Νίκος αποφάσισε να γίνει χορτοφάγος. Στην πραγματικότητα αποφάσισε το σώμα του γι’ αυτόν μια και ένα βράδυ που πήγανε με την Λίτσα στην εξαιρετική ψησταριά “ Η ωραία Πίνδος” στην οποία όποτε πηγαίνανε λαμβάνανε χώρα όργια φαγητού, ανακάλυψε με τρόμο ότι δεν μπορούσε να κατεβάσει ούτε μια μπουκιά κρέας. Δεν ήταν ότι δεν πεινούσε αντίθετα δεν είχε φαει τίποτα όλη μέρα και όλα μα όλα στο τραπέζι του φαινόταν λαχταριστά και πεντανόστιμα. Κοκορέτσι, παιδάκια, κεφαλάκι, όλα ήταν σαν κοσμήματα . Αυτός όμως ήταν αδύνατον να απλώσει το χέρι και να πάρει, πολύ περισσότερο να το βάλει στο στόμα του. Με το που έβλεπε μια μπουκιά στο πιάτο του, ερχόταν κατευθείαν στο μυαλό του εικόνες φρίκης από τα σφαγεία και τα εκτροφεία ζώων που είχε δει στην τηλεόραση. Παραμορφωμένες από τα φάρμακα αγελάδες, γουρούνια που τα τεμαχίζανε ζωντανά, πανικόβλητα κοτόπουλα που σκαρφαλώνανε το ένα πάνω στο άλλο για να γλιτώσουνε, αρνάκια που κατουριόταν από το φόβο τους καθώς τα πήγαιναν για να τα σφάξουνε. Μέσα σε μισή ώρα που καθόταν στο τραπέζι είχε πλημμυρίσει από φρίκη ,γινόταν κατακίτρινος με το που προσπαθούσε να πλησιάσει ένα κομμάτι κρέας και τον είχε λούσει κρύος ιδρώτας. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ποταμοί αίματος, ξεσκισμένες σάρκες, ατέλειωτος πόνος και τρόμος.
Είπε στη Λίτσα ότι του ήρθε ναυτία και γύρισαν στο σπίτι. Εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Σκεφτόταν κάπως πιο ήρεμος , ξαπλωμένος στο σκοτάδι, τι ήταν αυτό που τον βρήκε και πόσο θα συνεχιζόταν, μια και όποια απόπειρα έκανε να φέρει το κρέας στο μυαλό του, είχε τα ίδια αποτελέσματα ,αηδία και θλίψη.
Την επόμενη μέρα πήγε κανονικά στη δουλειά του. Ήπιε έναν καφέ κι έφαγε μια τυρόπιτα μετά φόβου Θεού μήπως και το στομάχι του θυμόταν τα κόλπα της προηγούμενης. Δεν συνέβη τίποτα. Κάπως πιο ανακουφισμένος συνέχισε τη δουλειά του μέχρι που η γραμματέας του θύμισε ότι είχε γεύμα εργασίας μ’ έναν εκπρόσωπο εκδοτικού οίκου.
Συναντήθηκαν στην είσοδο κι όταν ο Νίκος τον ρώτησε που ήθελε να πάνε ο εκπρόσωπος δήλωσε μες στη χαρά ότι ευχαρίστως θα έτρωγε μια μπριζολίτσα.
Στο άκουσμα της λέξης ,ο Νίκος πάγωσε κι ένας σπασμός τάραξε το στομάχι του. Ο εκπρόσωπος πήρε στα μάτια του τη μορφή τέρατος που σκότωνε με βάρβαρο τρόπο ανυπεράσπιστα ζώα .Τον είδε σχεδόν ζωντανά μπροστά του να χτυπάει λυσσασμένα ένα μοσχαράκι στο κεφάλι ενώ εκείνο μουγκάνιζε ικετευτικά ,να το ρίχνει κάτω ,να του σκίζει την κοιλιά μ’ ένα κοφτερό μαχαίρι κι ενώ το ζώο σπάραζε ακόμα να βουτάει με άγρια χαρά το κεφάλι του στα σπλάχνα του και να πανηγυρίζει έξαλλος, γύρω από το αθώο θύμα. Για ένα δευτερόλεπτο έμεινε αμίλητος να κοιτά τον άλλον που περίμενε την απάντησή του και φυσικά την μπριζολίτσα ,μετά ρίχτηκε πάνω του και τον έπιασε από το λαιμό.
Ο φύλακας που έτρεξε να τους χωρίσει και κατάφερε να αποσπάσει τον εκπρόσωπο μισοπνιγμένο από τα χέρια του Νίκου, είπε μετά ,ότι πρώτη φορά είδε άνθρωπο να θέλει με τόση μανία να πνίξει κάποιον άλλον. Ποτέ δεν το περίμενε αυτό από τον Νίκο που μέχρι τότε ήταν τόσο ήρεμος και καλός και κυρίως ποτέ δεν περίμενε να τον δει σε τέτοια κατάσταση παράνοιας, σίγουρα κάτι πολύ σοβαρό θα του είχε συμβεί για να φτάσει σε τέτοιο σημείο.
Εντελώς κουρέλι και στα πρόθυρα της απόλυσης ο Νίκος γύρισε στο σπίτι .Η Λίτσα ήταν ακόμα στη δουλειά της αλλά ένα σημείωμα στην πόρτα της κουζίνας έλεγε ότι το φαγητό ήταν έτοιμο στο φούρνο. Μηχανικά πήγε και άνοιξε την πόρτα και αντίκρισε τον χειρότερο εφιάλτη του, δυο κακομοιριασμένα αρνίσια μπουτάκια με την απαραίτητη γαρνιτούρα από πατάτες . Στην αρχή σκέφτηκε το δύστυχο το αρνάκι να χοροπηδάει
σ’ ένα λιβάδι αμέριμνο για την τραγική του κατάληξη, μετά σκέφτηκε τη Λίτσα στο φούρνο στη θέση του αρνιού και μετά έκλεισε το φούρνο άνοιξε την εξώπορτα κι εξαφανίστηκε για να μην πνίξει και τη Λίτσα.