Ζούμε σε μια όμορφη πόλη......

Μερικές μέρες, αισθάνομαι όπως υποθέτω και όλοι όσοι ζούνε σε πόλεις. Νομίζω ότι ζω σε μια πόλη απούσα, των όσων συμαβαίνουνε γύρω μας, μια πόλη που ορμάει να πνίξει ότι καλό πάει να γίνει κι αντί για την ομορφιά της (που έχει) προσπαθεί να αναδείξει νεόκτιστες νεοπλουτίστικες αηδίες, αρχιτεκτονικά εκτρώματα ριγμένα όπου να' ναι και εντυπωσιακής ηλιθιότητας εκδηλώσεις. Το να κατηγορεί κανείς τους τοπικούς και μη άρχοντες μου φαίνεται εύκολη δικαιολογία. Αν δεν ξεπεράσουμε εμείς οι ίδιοι την νοοτροπία μας που μας θέλει χαλαρούς και ωραίους και εύκολους στο να κατηγορούμε τους πάντες και τα πάντα, δεν γίνεται τίποτα. Δεν είμαστε οι πρώτοι του χωριού. Σ' αυτόν τον τεράστιο κόσμο που ζούμε, είμαστε ίσως ένα τίποτα που πρέπει να παλέψει να γίνει κάτι.
Μετά μπαίνω στο λεωφορείο του προηγούμενου post και έχω την ψευδαίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά...........................................