THE BIG NOWHERE

ένα σημειωματάριο

Tuesday, October 03, 2006

Saw things clearer once you were in my rearview mirror......

ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ 1: ΕΞΟΧΙΚΟ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ "ΤΑ ΜΑΧΑΙΡΩΜΑΤΑ"

Ξύπνησα απότομα από μια στριγγλιά. Κάποια τραγουδούσε στο ραδιόφωνο για τον άχρηστο γκόμενό της που την μαχαίρωσε, την έσφαξε , της τρύπησε μ' ένα σουβλί την καρδιά κι άλλες τέτοιες φρίκες (και να θες ν' αγιάσεις....). Το λεωφορείο που ταξιδεύαμε όλη νύχτα έφτανε στον προορισμό του σε κανένα δεκάλεπτο κι ο οδηγός θεώρησε καλό να μας ξυπνήσει γλυκά, βάζοντας τον αγαπημένο του σταθμό στο τέρμα. Το κοιμισμένο λεωφορείο τινάχτηκε πανικόβλητο. Στις οθόνες έπαιζε τα τελευταία λεπτά του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών" μόνο που η μουσική υπόκρουση ήταν α) μπουζούκια (κακοπαιγμένα) β) πιάτα που σπάγανε (επρόκειτο για live) και γ) η κεντρική αοιδός που ούρλιαζε χωρίς ούτε κι εκείνη να ξέρει τι ήθελε από τη ζωή της (την οποία μάλλον την εγκατέλειπε σιγά-σιγά). Οι κοπέλες που καθόταν πίσω μου αρχίσανε να βρίζουνε στα αγγλικά, η γηραιά κυρία δίπλα μου σταυροκοπήθηκε που παρά τον τρόμο φτάσαμε κι εγώ έκλεισα τα μάτια κι αποφάσισα να αγνοήσω την καρακαηδόνα και να θυμηθώ κάποιον πραγματικά καλλίφωνο.

ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ 2: "ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΠΑΝΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ..."

Εκοσιτέσσερις ώρες πριν πρέπει να είχαμε μόλις πέσει για ύπνο αφού είδαμε τους Pearl Jam και μετά βγήκαμε μια βόλτα. Ήταν ένα υπέροχο βράδυ και νομίζω οτι ήταν η ωραιότερη ατμόσφαιρα που έζησα σε συναυλία ( θα εξαιρέσω τον Bowie που τον είχα δει σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από το δέος και τους Placebo που δεν είναι επιλογή, είναι αδυναμία). Ήταν σαν να έβλεπες τους κολλητούς σου να παίζουν και μετά τη συναυλία θα πηγαίνατε για μπύρες, μόνο που αυτοί οι κολλητοί παίζανε γαμάτα και καταφέρανε να κάνουνε τον κόσμο να βγεί δυόμισι ώρες μετά χαμογελώντας ατελείωτα. Μπορεί τα πρώτα χρόνια που οι Pearl Jam λατρεύονταν ως " μεσσίες του ροκ" ( τέτοιες αηδίες δεν μπορώ ν' ακούω) να πέρασαν ευτυχώς, ώστε να μπορούν να αποδείξουν και την αξία τους ως συγκρότημα. Και κατά τη γνώμη μας την αποδείξανε με τον καλύτερο τρόπο. Χωρίς εφέ, χωρίς πόζες, χωρίς τίποτα καταφέρανε να μας κάνουνε να χαρούμε που επιτέλους ήρθανε και που εμείς ήμασταν εκεί-μαζί.

Υ.Γ.1: Το ΑΕΚ-ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ που έπαιζε δίπλα, πόσο έληξε;
Υ.Γ.2: Ναι αδερφή μου είχατε δίκιο, το καλοκαίρι μας παρατάθηκε λίγο ακόμα.



Rearviewmirror - Pearl Jam

3 Comments:

Blogger mauvais garçon said...

του-λου-μπά-κια!

6:15 AM  
Blogger salparadise said...

ελάτε να τα φάτε κι από κοντά

6:36 AM  
Anonymous Anonymous said...

Σήμερα έβαλα στην κατάψυξη ένα σουφλέ σοκολάτας για 8 (!) άτομα, έτοιμο για ψήσιμο στους 200 βαθμούς για 12-14 λεπτά. Το σουφλέ σοκολάτας (για 8 άτομα), το πιστό σκυλί μου και εγώ περιμένουμε υπομονετικά την ημέρα που θα σε ξαναδούμε. Μας λείπεις.

1:27 AM  

Post a Comment

<< Home