Close your eyes and think of someone you physically admire and let me kiss you........

Περνάω μια περίοδο ρομαντισμού. Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίει που βραδιάζει νωρίς, ίσως γιατί πολύ κούραση έχει πέσει τελευταία, και νομίζω ότι οι 24 ώρες της μέρας δεν φτάνουν, με το που πέφτω να κοιμηθώ θέλω να σκέφτομαι παραλίες, καλοκαίρια και μακρόσυρτα φιλιά ( για να μην τρελαθούμε κι εντελώς διαβάζω και τον τελευταίο Rankin και πολύ μου αρέσει).
Επίσης δεν ξέρω γιατί όποτε ακούω τους Smiths και κατ'επέκταση τον Morrissey η μουσική τους γίνεται το soundtrack μιας εικόνας. Ένα ζευγάρι που φιλιέται σε μια ταράτσα ενω ξημερώνει μετά από ένα φοβερό πάρτυ, όπου έχουν γίνει τα πάντα. Από sex & drugs μέχρι φόνοι σε σκοτεινές γωνίες.
Ο Morrissey ήρθε κι έδωσε δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το όνομά του γράφτηκε λάθος στις αφίσες και τα εισιτήρια κι εγώ που δεν τον είχα ξαναδεί και περίμενα έναν αμίλητο στριμμένο επί σκηνής, που με το παραμικρό θα τσαντιζόταν, θα μας έφτυνε και θα'φευγε, είδα έναν γενναιόδωρο κι έξυπνο άνθρωπο, που όσο κι αν θέλει να το κρύψει και να το παίζει υπεράνω παραμένει πολύ συναισθηματικός (για να μην πω την απαγορευμένη λέξη "ευαίσθητος"). Μου άρεσε πολύ, η μπάντα του έπαιξε φοβερά, ο ίδιος άλλαξε τέσσερα πουκάμισα (το τελευταίο, ένα εξαιρετικό ροζάκι, το πήρε τυχερός fan των πρώτων σειρών), είχε πολύ χιούμορ και τελικά μας έπεισε ότι there is a light that never goes out.
Άντε και το τραγικό συναίσθημα της ζωής ας περιμένει μέχρι αύριο.


Let Me Kiss You - Morrissey