I want a little bit, I want a piece of it...........

Μπαίνουμε βράδυ μ' ένα φίλο σ' ένα μέρος στην πόλη που υποτίθεται ότι έχουν ωραίο ιταλικό φαγητό για να φάμε μια μακαρονάδα. Μπαίνουμε (και μένουμε άναυδοι) στην αίθουσα δείπνου του Τιτανικού πριν το ναυάγιο με όλους τους πολυελαίους και τα πιατικά.
Καθόμαστε σ' ένα στενό μικρό τραπεζάκι δίπλα σε άλλους ναυαγούς και παραγγέλνουμε μια σαλάτα, μια ποικιλία άγριων μανιταριών, κάτι κανελόνια γεμιστά με πράσο εκείνος και κάτι νιόκι εγώ - και καλά φρέσκα.
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΙΠΝΟ
1. Εγώ το πόδι μου στην Ιταλία δεν το έχω πατήσει, αλλά αν τα ζυμαρικά ήταν φρέσκα, τότε ο Παζολίνι καταγόταν από το Cleveland και ήταν γείτονας των ( γονιών των ) Nine Inch Nails. Επίσης θαύμαζε πολύ την μουσική τους.
2. Η ποικιλία άγριων μανιταριών μάλλον είχε εξαγριωθεί από την μεταχείρισή της στα χέρια του σεφ και αποτελούνταν από τα εξής δύο είδη: πλευρότους (μη μας πούνε και γύφτους) και τα άλλα τα στρογγυλά μικρά που βρίσκεις σε κάθε μανάβικο.
3. Η σαλάτα μάλλον προαισθάνονταν το επερχόμενο ναυάγιο και είχε βουλιάξει και μαραζώσει σε βαθμό μη αναστρέψιμο (καθόλου δεν μου είχε αρέσει αυτή η ταινία).
4. Με λίγα λόγια το μόνο που άξιζε ήταν το κρασί γιατί δεν ήταν δικό τους και γι' αυτό ήπιαμε ένα μπουκάλι να συνέλθουμε.
5. Για όλο αυτό το δυσπερίγραπτο πράγμα πληρώσαμε 78 €.
Νομίζω όμως ότι αυτό που με ενόχλησε περισσότερο απ' όλα ήταν ότι η πλειοψηφία των θαμώνων ήταν λες και είχε έρθει να τσιμπήσει κάτι στα γρήγορα, να φανεί και να δώσει ένα σκασμό λεφτά γι αυτό και μετά να φύγει τρέχοντας για να προλάβει τον Ρέμο που βγαίνει.
Δεν έχω τίποτα με τον Ρέμο απλώς μάλλον δεν τρώμε τα ίδια πράγματα(αυτός αν θυμάμαι καλά έχει ξεσκιστεί στα πατατάκια), επίσης σιχαίνομαι όλο αυτό το hype με το φαγητό, όταν στο μυαλό μου εμένα το καλό ιταλικό σημαίνει γαβάθες με μακαρόνια, που ο σερβιτόρος ρίχνει την παρμεζάνα άπό πάνω με το χέρι κι η Sofia Loren μαγειρεύει ξυπόλητη στην κουζίνα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι γνώστης της καλής κουζίνας, πως να το ισχυριστώ όταν στο σπίτι μου μαγειρεύω σχεδόν μόνο τραχανά και μακαρόνια και τις μισές φορές δεν τρώγονται; Τουλάχιστον εμένα οι φίλοι μου δεν μου πληρώνουν το φαγητό (αν και θα' πρεπε γιατί τέτοιες αηδίες που θα τις ξαναφάνε;)
Επειδή λοιπόν μέρες που είναι, το φαγητό φαίνεται να απασχολεί πολυ κόσμο (στην πραγματικότητα απασχολεί πολύ περισσότερο απ' ότι φανταζόμαστε, αλλά ασε...μέρες που είναι) μήπως να γίνουμε λίγο πιο συνειδητοποιημένοι στο τι θέλουμε και στο τι πρέπει να θέλουμε; Καλά Χριστούγεννα σε όλους!



March Of The Pigs - Nine Inch Nails